Η δράση [ΑΝΟΙΧΤΟ] ΚΑΛΕΣΜΑ #2 ΘεσσαλοΝίκη εντάσσεται στο Παράλληλο Πρόγραμμα της 6ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης “Φαντασιακές Εστίες-Imagined Homes” (30.09.2017-14.01.2018 / www.thessalonikibiennale.gr). Η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης οργανώνεται από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης).
[ΑΝΟΙΧΤΟ] ΚΑΛΕΣΜΑ #2 ΘεσσαλοΝίκη
Σάββατο 7 Οκτωβρίου, 12.00 – 18.00 / Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017, 12.00 – 15.00.
To [Ανοιχτό] Κάλεσμα απαρτίζουν οι εικαστικοί: Παναγιώτης Βούλγαρης, Δήμητρα Μαλταμπέ, Λία Πέτρου. Συμμετέχοντες εικαστικοί στην δράση Κάλεσμα #2 της Θεσσαλονίκης: Ελένη Θεοφυλάκτου, Χρίστος Χρίστου.
Η δράση πραγματοποιείται σε όλο το μήκος του άξονα της Αριστοτέλους, με αφετηρία την περιοχή που ορίζουν οι οδοί Αγίου Δημητρίου, Σελεύκου και Κασσάνδρου σε μια διαδρομή με στάσεις, με κατάληξη την πλατεία Αριστοτέλους.
Ο άξονας της Αριστοτέλους σηματοδοτεί τη ριζική αλλαγή και μετεξέλιξη της πόλης, μετά την πυρκαγιά του 1917, τόσο πολεοδομικά όσο και αρχιτεκτονικά. Την ίδια στιγμή σηματοδοτεί τη μετάβαση της πόλης από το Οθωμανικό και πολυεθνικό παρελθόν της σε ένα εθνικό, με την αναβίωση ενός νεοβυζαντινού ρυθμού που χαρακτηρίζει την αρχιτεκτονική μορφή των κτηρίων που πλαισιώνουν τον άξονα. Η δράση Κάλεσμα #2 ΘεσσαλοΝίκη έχει αφετηρία την απόληξη του άξονα της Αριστοτέλους και συγκεκριμένα το τμήμα Αγίου Δημητρίου - Κασσάνδρου εκεί όπου το σχέδιο του Ερνέστ Εμπράρ προέβλεπε ένα περίβλεπτο μνημείο, το “Ναό της Νίκης” που αποτελούσε την κορύφωση του οράματός του, σχεδιασμένο με κλιμακωτούς κήπους σε αμφιθεατρική διάταξη, με θέα στην πόλη και την θάλασσα και δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Στη θέση του, πάνω από τον ναό του Αγίου Δημητρίου, έχει προκύψει ένας κενός και ασχεδίαστος χώρος με τη μορφή μιας αλάνας που χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης και περιβάλλεται από ανώνυμες πολυκατοικίες, προϊόν ενός ιδιωτικού εργολαβικού σχεδιασμού που επικράτησε μεταπολεμικά κυρίως στη χώρα. Αυτή η μετάβαση από τον οργανωμένο πολεοδομικό σχεδιασμό της απαρχής του άξονα της πλατείας Αριστοτέλους και το όραμα που εξέφραζε στον ασχεδίαστο, τυχαίο και άχρηστο χώρο που συναντάμε στη βόρεια απόληξη του άξονα, μπορεί να συστηθεί ως ένα μνημείο μετάπτωσης και σταδιακής παρακμής που δίνει την εικόνα της μεταπολεμικής εξέλιξης της μορφής της ελληνικής πόλης, καθώς και της σχέσης μας με το δημόσιο χώρο και το πράσινο.
Το [Ανοιχτό] Κάλεσμα #2 ΘεσσαλοΝίκη σε μια αντίστροφη διαδρομή, αποτυπώνει τις διαφορετικές φάσεις της περιοχής του μνημείου της Νίκης την εποχή πρίν την φωτιά, με τα μικρά σπίτια κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, το σχεδιασμό του μεγαλεπήβολου μνημείου με τους κήπους του και τον αφημένο χώρο του σήμερα. Το περίγραμμα των σπιτιών πριν τη φωτιά, που υπήρξαν εστίες ιδιωτικότητας, γίνονται ένας εν δυνάμει κήπος και κατ’επέκταση ένας ανοιχτός δημόσιος χώρος που αναπτύσσεται κατά μήκος του άξονα και στο ένα χιλιόμετρο που αυτός καταλαμβάνει. Αυτά τα μεταβλητά σημεία που ακολουθούν την κάθετη πορεία του άξονα, ορίζονται από χαρτόνια που συμβολικά αποτυπώνουν τη μετάβαση από το σπίτι στον κήπο, από τον ιδιωτικό στον δημόσιο χώρο. Λειτουργούν ως επιφάνεια εργασίας όπου συσκευάζεται χώμα από την ευρύτερη περιοχή με σπόρους από αγριολούλουδα σε εκατό ειδικά σχεδιασμένα για τη δράση σακουλάκια, συμβολίζοντας τα χρόνια από την φωτιά που άλλαξε τη μορφή της πόλης και προσφέρονται στους ανθρώπους της. Την ίδια στιγμή τα μέλη της δράσης φυτεύουν έναν αριθμό από αυτούς τους σπόρους σε διάφορα σημεία των δημόσιων χώρων που υπάρχουν εκατέρωθεν του άξονα. Είναι μια οργανική κατάβαση στον κεντρικό άξονα της πόλης και μια προσπάθεια επαναδιατύπωσης του παρελθόντος της, ένα κάλεσμα δημιουργίας των απραγματοποίητων κήπων του Εμπράρ, από την παλάμη του χεριού μας, στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας, στα μπαλκόνια, στο άδειο οικόπεδο της γειτονιάς.
Ευχαριστούμε πολύ το Νίκο Δίκα για τη συμβολή και υποστήριξή του κατά τη διάρκεια της έρευνας του έργου. Eυχαριστούμε θερμά τον Νίκο Ποδιά για την συνεισφορά του στην καταγραφή του έργου. Eυχαριστούμε ιδιαίτερα τον Νώντα Κόλλια για την υποστήριξή του σχετικά με την διαμονή μας στην Θεσσαλονίκη.
Δελτίο τύπου Κάλεσμα 2# ΘεσσαλοΝίκη
[OPEN] CALL#2 THESSALONIKI
Saturday 7 of October, 2017 12:00-18:00 / Sunday 8th of October 2017 12:00- 15:00.
Artists: Panagiotis Voulgaris, Dimitra Maltabe, Lea Petrou. Participating artists in Thessaloniki event: Eleni Theofilaktou, Christos Christou
The starting point of the performance is the end of Aristotelous axis, more specifically the area designated by the streets of Agiou Dimitriou, Selefkou and Kassandrou.
Aristotelous axis defines the radical change of the city, urban and architectural, after the fire in 1917. At the same time, it marks the transition of the city from the Ottoman and multinational past to a national era, with the revival of a New Byzantine rhythm that characterizes the architectural form of the buildings surrounding Aristotelous square. Call #2 Thessaloniki will start at the north end of Aristotelous axis, namely the section of Agios Dimitrios- Kassandrou where Ernest Hebrard had planned a prestigious monument, the "Temple of Victory", designed with step gardens in amphitheatrical layout, overlooking the city and the sea, which was never realized.
In its place, a vacant space has emerged above the temple of Agios Dimitrios, in the form of a parking space surrounded by anonymous apartment buildings, a product of a private construction project that mainly prevailed in the country after Second World War. This transition from the organized urban planning to a random and useless space, represent the image of post-war development of the form of the Greek city. It describes as well, our relationship with the public space and the green areas.
[Open] Call # 2 Thessaloniki on a reverse route, depicts the different phases of the area of the Victory monument in the era before the fire, with the small houses built side by side, the design of the magnificent monument with its gardens, and the space left of today. The outline of the homes before the destruction, which have been places of privacy, are becoming a potential garden and, by extension, an open public space that develops along the axis and within a kilometer that it occupies. These variable points following the vertical path of the axis are defined by cartons that symbolically reflect the transition from home to garden, from private to public. They became a working space where soil from the wider area is packed with wildflower seeds to a hundred specially designed sachets for action, symbolizing the years of the fire that changed the shape of the city and are offered to its citizens. At the same time, the artists members of the action plant a number of these seeds at different points around the public spaces on either side of the axis. It is an organic descent to the central axis of the city and an attempt to redefine its past, a call for the creation of Hebrard's unrealized gardens, from the palm of our hand, to the uncovered apartment block, to the balconies, to the empty plot of the neighborhood.
We greatly thank Nikos Dikas for his contribution and support during the project's research. We are very greatful to Nikos Podias for his contribution to the documentation of the project. We especially thank Nondas Kollias for his support concerning our stay to Thessaloniki.
Press release call 2# Thessaloniki
